Αν κάποιος ρωτούσε την οικογένειά σας εάν είστε υπομονετικό άτομο, ποια θα ήταν η απάντησή τους; Θέλω να θεωρώ τον εαυτό μου υπομονετικό άτομο, αλλά δεν είμαι σίγουρος τι θα έλεγε η οικογένειά μου, και ειδικά όταν είμαι υπό πίεση ή όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά στο χρονοδιάγραμμά μου.
Πόσο υπομονετικός είμαι με το παιδί μου που έρχεται σε μένα με ερωτήσεις και αιτήματα στις πιο φαινομενικά άβολες στιγμές; Τι θα λέγατε για δύσκολους ανθρώπους στη ζωή μου; Ή άτομα που μου απαντούν ανυπόμονα;
Ακούστε το επεισόδιο Bitesize παρακάτω:
Πόροι που αναφέρονται:
EP 10: Καθορισμός πνευματικών προτεραιοτήτων
Οδηγός Σχεδιασμού πνευματικών προτεραιοτήτων (PDF)
Βίντεο: Καθορισμός πνευματικών προτεραιοτήτων για το νέο έτος
Ο καρπός της υπομονής:
Τα εδάφια Γαλάτες 5:22-23 είναι τα εδάφια που μου έρχονται στο μυαλό καλλιεργώντας τον καρπό της υπομονής στη ζωή μας όσον αφορά ο ένας τον άλλον:
Αλλά ο καρπός του Πνεύματος είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, υπομονή, καλοσύνη, καλοσύνη, πίστη, πραότητα, εγκράτεια. ενάντια σε τέτοια πράγματα δεν υπάρχει νόμος.
Η υπομονή είναι καρπός του Πνεύματος και μπορεί επίσης να μεταφραστεί ως «μακροθυμία» ή «ανεκτικότητα». Είναι η ικανότητά μας, υπό τον έλεγχο του Πνεύματος, να επιμείνουμε και να υπομείνουμε σε περιόδους βασάνων ή δυσκολιών. Σημαίνει επίσης ότι μπορούμε να ανεχθούμε τις αδυναμίες των άλλων χωρίς να θυμώνουμε ή να εκνευριστούμε. Στο παραπάνω εδάφιο, αναφέρεται συγκεκριμένα στην υπομονή μας ο ένας για τον άλλον.
Η υπομονή είναι η ικανότητά μας, υπό τον έλεγχο του Πνεύματος, να επιμείνουμε και να υπομείνουμε σε καιρούς βασάνων ή κακουχιών.
Το εδάφιο Γαλάτες 5:22 ξεκινά με τη λέξη «αλλά» καθώς αντιπαραβάλλει τον καρπό του Πνεύματος έναντι των αμαρτωλών πράξεων της σάρκας που αναφέρθηκαν προηγουμένως στους Γαλάτες 5:19-21. Ο Καρπός του Πνεύματος είναι καρπός που παράγει το Άγιο Πνεύμα στη ζωή μας ως πιστοί καθώς ελεγχόμαστε από το Πνεύμα και περπατάμε στη χάρη και τη δύναμή Του. Ο καρπός στη ζωή μας θα είναι πάντα μια εξωτερική εκδήλωση μιας ζωής που παραδίδεται εσωτερικά στο έργο του Θεού μέσα μας.
Η αγάπη είναι ο πρώτος καρπός που παρατίθεται στο εδάφιο Γαλάτες 5:22, και χωρίς σαφή κατανόηση της αγάπης του Θεού για εμάς, δεν θα είμαστε σε θέση να δείχνουμε αληθινή αγάπη στους άλλους και να ανεχόμαστε ο ένας τον άλλον σε δύσκολες καταστάσεις. Η λέξη αγάπη είναι αγάπε σε αυτό το εδάφιο, και τη γνωρίζουμε ως αγάπη που είναι από και από τον Θεό. Ο Θεός δεν αγαπά απλώς. Είναι η ίδια η αγάπη.
Μια τέλεια εικόνα του πώς μοιάζει η αγάπη της Αγάπης παρουσιάζεται υπέροχα για εμάς στο Α‘ προς Κορινθίους κεφάλαιο 13, και το εδάφιο τέταρτο μας δείχνει πώς η αγάπη του Θεού που λειτουργεί στη ζωή μας θα είναι εμφανής από τον καρπό της υπομονής που εκδηλώνεται στις αλληλεπιδράσεις μας με τους άλλους. «Η αγάπη είναι υπομονετική και ευγενική». Η αληθινή βιβλική αγάπη θα επιδειχθεί με ένα ευγενικό ανεκτικό Πνεύμα που επιθυμεί να κάνει καλό στους άλλους, ακόμη και σε αυτούς τους δύσκολους ανθρώπους στη ζωή μας.
Καθώς μας υπενθυμίζεται το Ευαγγέλιο και η μεγάλη υπομονή του Θεού με εμάς ως αγαπημένα Του παιδιά, μπορούμε τώρα να αγαπάμε τους άλλους όπως μας αγάπησε ο Θεός.
Ασθενής μεταξύ τους:
Ο Τζον και ο Τσαρλς Ουέσλι είχαν την ευλογία με μια υπομονετική μητέρα. Κάποτε ο σύζυγός της είπε: «Θαυμάζω την υπομονή σου! Είκοσι φορές έχεις πει σε εκείνο το παιδί το ίδιο πράγμα!». Η Σουζάνα Γουέσλι κοίταξε με αγάπη το παιδί. Είπε, «Αν είχα μιλήσει για το θέμα μόνο δεκαεννέα φορές, θα είχα χάσει όλη μου την εργασία».
Μπορούμε όλοι να σχετιστούμε με το ότι η Σουζάνα είπε στο παιδί της είκοσι φορές, αλλά μπορούμε να σχετιστούμε με τη στάση που επέδειξε στο παιδί της; Δυστυχώς ξέρω ότι δεν μπορώ. Η έλλειψη υπομονής μου φαίνεται περισσότερο στα παιδιά μου και δεν είναι η αιτία της ανυπομονησίας μου. αποκαλύπτουν αυτή την αμαρτία που είναι ήδη στην καρδιά μου.
Εκείνες τις στιγμές που η ανυπομονησία αναβλύζει μέσα μου, πρέπει να σταματήσω και να προσευχηθώ και να ζητήσω από τον Κύριο να με βοηθήσει να ανταποκριθώ με τον ίδιο τρόπο στο παιδί μου. Έπειτα, πρέπει να Τον ευχαριστήσω που αποκάλυψε αυτή την αμαρτία της ανυπομονησίας στην καρδιά μου και που συνεχίζει να εργάζεται μέσα μου για να με διαμορφώσει περισσότερο στην ομοίωση του Χριστού. Χρειάζεται να θρηνώ για την αμαρτία μου, αλλά ο Θεός δεν με αγαπά περισσότερο ή λιγότερο λόγω της καλής ή κακής μου συμπεριφοράς. Η αγάπη Του για μένα βασίζεται στο έργο του Ιησού Χριστού για λογαριασμό μου και ο αγιασμός (το να γίνουμε περισσότερο σαν Χριστός) είναι μια διαδικασία στη ζωή μας, όχι ένα γεγονός που συμβαίνει μια φορά.
Τι γίνεται με όλους τους ενοχλητικούς, λάθος και θυμωμένους ανθρώπους στη ζωή μας; Ο Θεός έχει τοποθετήσει αυτούς τους ανθρώπους στη ζωή μας για κάποιο σκοπό, και η υπενθύμιση ότι ο Κύριος είναι μακροθυμικός μαζί μας (Ψαλμός 86:15) θα πρέπει να μας βοηθήσει να κάνουμε το ίδιο με τους άλλους. Μπορεί να είμαι ένας δύσκολος άνθρωπος στη ζωή κάποιου άλλου.
Μπορούμε να επιθυμούμε οι άλλοι να είναι τέλειοι και συχνά να παραβλέπουμε και να μην διορθώνουμε τα λάθη μας. Δεν πρόκειται να λυγίσω τους άλλους στο θέλημά μου, αλλά να λυγίσω τον εαυτό μου στο θέλημα του Θεού και το θέλημά Του είναι ο αγιασμός μου (Α‘ Θεσσαλονικείς 4:3). Η καλλιέργεια της υπομονής στη ζωή μου είναι μέρος αυτής της διαδικασίας αγιασμού.
Ξεκινήστε από το σπίτι:
Εάν από τη ζωή μας λείπει ο καρπός της υπομονής, ένα εξαιρετικό μέρος για να ξεκινήσουμε είναι τα ίδια μας τα σπίτια. Δεν πρόκειται να γίνουμε υπομονετικοί άνθρωποι από τη μια μέρα στην άλλη ή με ένα πρόγραμμα 5 βημάτων. Σε όλη μας τη ζωή το ζούμε ανάμεσα σε άλλους και μόνο θα δημιουργηθεί μέσα μας με τη χάρη και τη βοήθεια του Θεού.
Καθώς ο Θεός μας δίνει τη δυνατότητα να δείξουμε την υπομονή Του στους άλλους που μας έχει χαρίσει, θα είμαστε σε θέση να ανταποκριθούμε σε αυτές τις δύσκολες καταστάσεις με τρόπο Χριστό. Είθε να αγαπάμε τους άλλους όπως αγαπηθήκαμε και να ανεχόμαστε να συγχωρούμε ο ένας τον άλλον όπως μας έχει συγχωρήσει ο Χριστός (Κολοσσαείς 3:13).
Ζητήστε από τον Κύριο να σας δείξει τομείς όπου αγωνίζεστε στο να είστε υπομονετικοί με τους άλλους και να Τον αναζητάτε για το πώς μπορείτε να ζήσετε αυτόν τον καρπό στο Πνεύμα σε αυτές τις καταστάσεις. Η προσευχή μας είναι οι άλλοι να δουν το Ευαγγέλιο να βιώνεται στη ζωή μας μέσω των απαντήσεών μας σε αυτούς και θα έχουμε την ευκαιρία να μοιραστούμε τον λόγο της ελπίδας που υπάρχει μέσα μας (Α‘ Πέτρου 3:15).
