Για το τελευταίο της ιστορικό μυθιστόρημα, η Maggie O’Farrell άντλησε έμπνευση από το ποίημα του Robert Browning Η Τελευταία μου Δούκισσα, πιστεύεται ευρέως ότι εμπνεύστηκε τον Αλφόνσο, τον δούκα της Φεράρα. Το 1560, ένα δεκαπεντάχρονο κορίτσι εγκατέλειψε τη Φλωρεντία για να παντρευτεί τον Αλφόνσο, και έγινε Δούκισσα Lucretia di Cosimo de‘ Medici d’Este. Λιγότερο από ένα χρόνο αργότερα θα ήταν νεκρή. Η φήμη είναι ότι δολοφονήθηκε από τον σύζυγό της. Αυτή η τραγική ιστορία ενέπνευσε αυτό το παζλ ενός μυθιστορήματος. Στην αρχή της ιστορίας, καθώς η Λουκρητία κάθεται για να ζωγραφίσει το πορτρέτο της, είναι ξεκάθαρο ότι έχει πρόβλημα. Δεν είναι σε θέση να δώσει στον σύζυγό της έναν κληρονόμο, για λόγους που δεν φταίει η ίδια—αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο βίαιος Αλφόνσο δεν θα εξαφανίσει το θυμό του πάνω της. Δεν ξέρει τι είναι ικανός ο άντρας της, της λένε τα κοντινά της Δούκισσας και την προτρέπουν να αναπτύξει ένα σχέδιο απόδρασης. Ο O’Farrell ζωγραφίζει υπέροχες σκηνές σε αυτό το τεντωμένο και έξοχα γραμμένο πορτρέτο του τι εκτυλίσσεται μέσα σε έναν γεμάτο γάμο. Περισσότερες πληροφορίες →
