Το τζάμι… τείνει να είναι ο όλεθρος της ύπαρξης των περισσότερων κεραμικών καλλιτεχνών.
Γιατί; Λοιπόν, από πού να ξεκινήσω;
Υποθέτω ότι θα μπορούσα να ξεκινήσω με το να μοιράζομαι ότι η διαδικασία του υαλοπίνακα είναι μια χημική αντίδραση που ενεργοποιείται από τη θερμότητα του κλιβάνου. Πριν από το ψήσιμο, όλα τείνουν να φαίνονται κάπως ροζ, καφετιά, λευκά, κοκκινωπά ή μερικές φορές γκριζωπά, αλλά σίγουρα ποτέ το χρώμα που θα έχουν μετά το ψήσιμο. Είναι αρκετό για να οδηγήσει ένα άτομο που φαντάζεται το «σωστό» χρώμα.
Καταλάβατε αυτά τα αποσπάσματα στην τελευταία μου δήλωση; Οι χημικές αντιδράσεις σημαίνουν επίσης ότι τα τζάμια δεν συνδυάζονται απαραίτητα με βάση τον τροχό χρώματος ή τη λογική. Το αγαπημένο μου παράδειγμα αυτού είναι ένα όμορφο τυρκουάζ ματ λούστρο που γίνεται καφέ όταν απλώνεται πάνω του ένα διάφανο αντί για ένα λαμπερό τιρκουάζ χρώμα.
Θα μπορούσα να συνεχίσω για το πάχος εφαρμογής του λούστρου και τις μεθόδους εφαρμογής, αλλά φοβάμαι ότι ξεφεύγω από αυτό το στάγδην που ανέφερα. Όλη αυτή η θερμότητα ενεργοποίησης σημαίνει επίσης ότι το γλάσο δεν θέλει να μένει εκεί που το βάζετε. Αντίθετα, το λούστρο τείνει να τρέχει και να λιμνάζει. Αυτό μπορεί να είναι εξαιρετικά χρήσιμο αλλά και απογοητευτικό.
Βλέπετε, το γλάσο που τρέχει μπορεί να τρέξει απευθείας από το δοχείο στο ράφι του κλιβάνου, ενώ το δοχείο σας στο ράφι. Έτσι, αυτή η ενδιαφέρουσα μικρή σταγόνα όταν συμβαίνει είναι κάτι που ενθουσιάζει πολύ τους κεραμικούς καλλιτέχνες. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα όταν σταματά αυτή η υπέροχη στάλα μόλις πριν από την καταστροφή και αντίθετα αφήνει πίσω του ένα κομβικό σημείο στο κομμάτι σας.
Μπορείτε να βρείτε αυτό το μπουκάλι και περισσότερα από τα έργα μου στο τεχνίτες κ.λπ. στο Big Bear. Δείτε περισσότερα από τα πειράματά μου με γλάσο – και φαίνεται να είναι πάντα πειράματα! – διαδικτυακά μέσα το κατάστημά μου!
